ആയിരം വർണങ്ങളിൽ പൂത്തുലഞ്ഞ പൂക്കൾ നിറയുന്ന കോടമഞ്ഞിന്റെ പുതപ്പണിയുന്ന ഈ താഴ്‌വാരത്തിൽ നിന്നും അശാന്തിയുടെ നിലവിളികൾ മുഴങ്ങുന്ന ,അരക്ഷിതമായ് മിഴി നിറയുന്ന കാലത്തിന്റെ മരുഭൂമി നമ്മളെ വലിച്ചടുപ്പിക്കുകയാണ്‌ .തീപന്തങ്ങൾ ജ്വലിപ്പിച്ചു മിന്നുന്ന വാൾതലപ്പുകൾ നമ്മുടെ രക്തതിനായ് നാവു നീട്ടി ചിരിക്കുന്നു .
വരൂ നമുക്കായ് കാത്തിരുന്ന മരണത്തിന്റെ ചിറകിലേറി അകലങ്ങളിലേക്ക് ഓടി ഒളിക്കം കാറ്റിന്റെ കുസൃതിയിൽ ഞെട്ടറ്റു പോയ പൂക്കൾ പോലെ സ്വപ്നങ്ങളോട്‌ വിടപറയാം.ആയിരം നക്ഷത്രങ്ങൾ ജീവിക്കുന്ന ആകാശത്ത് രണ്ടു നക്ഷത്രങ്ങൾ ആയി കൈകള ചേർത്ത് പിടിച്ചു അനതതകളിലേക്ക് നീങ്ങാം പുതിയ ഒരു ആകാശഗംഗയും തേടി.
