പ്രണയമേ,നിന്നോട് ഒരു ചോദ്യം

ഓർമയുടെ ശരശയ്യയിൽ
മരണവും കാത്തു കിടക്കുമ്പോൾ
വർഷങ്ങൾ നീണ്ട പ്രണയമേ,
നിന്നോട് ഒരു ചോദ്യം
"വിഷാദത്തിന്റെ ആഴങ്ങളിൽ
ഉപേക്ഷിക്കനയിരുന്നെങ്കിൽ നീ
എന്തിനെന്നെ ആ പുൽത്തകിടിയിൽ.
നിന്നും അടർത്തിയെടുത്തു"

സ്വപ്‌നങ്ങൾ,ജീവിതം,പ്രണയം,മരണം,ഓർമ!!!

സ്വപ്‌നങ്ങൾ

 

രാത്രിയുടെ ഏതോ യാമങ്ങളിൽ

എന്നിൽ വന്നു എന്റെ മനസിനെ ഉണർത്തി

എന്റെ മോഹങ്ങളേ തഴുകിയുണർത്തി

വീണ്ടും എന്നെ ഒറ്റയ്ക്കാക്കി മറയുന്ന

എന്റെ ഏറ്റവും നല്ല സുഹൃത്ത്‌

 

ജീവിതം

സ്വപ്നങ്ങളുടെയും ,യാഥാർത്യങ്ങളുടെയും

നൂൽപാലത്തിൽ

മോഹങ്ങളുടെയും നഷ്ടങ്ങളുടെയും

കനൽകാറ്റിൽ

പ്രണയത്തിന്റെയും വിരഹത്തിന്റെയും

സന്ധ്യകളിൽ

ഒരിക്കലും നിയന്ത്രിക്കാനാവാതെ

ഒഴുകിയകലുന്ന തുഴ പോയ തോണി

പ്രണയം

കാപട്യങ്ങളുടെ കാവൽക്കാരനായി

വേദനകളുടെ ഉറവിടമായി

ചിരി പൊഴിച്ച് നിൽക്കുന്ന മരീചിക

നീ ആ മരീചിക എനിക്ക് തന്ന സഹയാത്രികയും

മരണം

ഒരു മിന്നൽ പോലെ വന്നു

പ്രാണനെയും കവർന്നു പോവുന്ന കള്ളൻ

പേടിയോടെ കാത്തിരിക്കുന്നെങ്കിലും

അവൻ മോചനത്തിന്റെ വഴികാട്ടിയാണ്

ഓർമ

ഓർമയുടെ അലകളിൽ

ഒരു പാഴിലപോലെ

മനസ് അലയുമ്പോൾ

ഞാൻ കൊതിക്കാറുണ്ട്

മറവിയുടെ ഇരുണ്ട

ആഴങ്ങളിൽ മറയാൻ

ഓർമയുടെ കാറ്റിൽ

ഇരുളിൽ ഉരുകി എരിയും

പ്രണയ മെഴുകുതിരികൾ നാം

വെയിലിൽ വാടി വീഴും

വെറും പൂക്കളാണ് നാം

രാത്രി മുഴുവൻ മഴയായ്

നീ  പെയ്തു തോർന്നുവോ

പകലു മുഴുവൻ വെയിലായ്

നീ ഉരുകിടുന്നുവോ

മഞ്ഞു പെയ്യും രാവും

വെയിലിൽ മായും പകലും

ഓർമകളിൽ നിറയും

മൌനം പോലെ നീയും 

പിരിയുന്നതിനു മുൻപേ ഒരു ചോദ്യം

ഓർമകളെ മൌന സാക്ഷികളാക്കി 

പിരിയുന്നതിനു മുൻപേ ഒരു ചോദ്യം

നീ എന്റെ പാനപാത്രത്തിലേക്ക് പകർന്നത്

പ്രണയത്തിന്റെ ലഹരിയിരുന്നോ ?

അതോ മരണത്തിന്റ വിഷമോ?

നിനക്കായ്‌ മാത്രം

പൗർണമി എന്തിനു വെറുതെ

അരികിൽ നീ നിൽക്കുമ്പോൾ

പൂക്കളിതെന്തിനു വെറുതെ

കളിത്തോഴി നീ ചിരിക്കുമ്പോൾ

തിരയായ്‌ തീരത്തെ പുണരുന്ന നൊമ്പരം

ഞാനാണെന്ന് നീ അറിഞ്ഞിരുന്നോ?

മഴയായ് നിന്നെ പുണരുന്ന കൈകൾ എൻ

പ്രണയമാണ് എന്നും നീ അറിഞ്ഞിരുന്നോ?

സന്ധ്യ മയങ്ങുമ്പോൾ ഉമ്മറത്ത്‌

ഏഴു തിരിയിട്ടു കൊളുത്തിയ വിളക്കാണ് നീ

പുലരി പിറക്കുമ്പോൾ എന്റെ മുന്നിൽ

കണിയായ് ഉണരുന്ന ദേവത നീ