കാലം മായ്ക്കാത്ത മുറിവ്

ഇന്നലെ രാവില്‍  ഞാന്‍ 

കിളിവാതിലിലൂടെ അമ്പിളി 

പൂവിനെ നോക്കി നില്‍ക്കെ 

വിരഹിണിയാമൊരു  കുയിലിന്റെ

പാട്ട് രജനിക്ക് കൂട്ടായ് നിന്ന നേരം 

ഓമനേ നിന്നെകുറിചോര്‍ത്തു പോയ്‌

നിന്റെ പുഞ്ചിരി മുന്നില്‍ തെളിഞ്ഞു പോയ്‌  

ഇടനാഴിയില്‍ നിന്റെ കാലൊച്ച 

കേള്‍ക്കാതെ വിരഹാര്‍ദ്രമാം 

പകലുകള്‍ മാഞ്ഞു പോയ്‌ 

പ്രണയാര്‍ദ്രമാം നിന്റെ ചുംബന 

മില്ലാതെ പാതി മയക്കമായ്  

രാത്രികള്‍ വന്നു പോയ്‌ 

കളമൊഴി കവിതയായ് 

നീയെന്റെ കണ്ണുകളില്‍ 

മെല്ലെ നിറഞ്ഞു പോയ്‌ 

ഒടുവില്‍ നിലവില്‍ ഞാന്‍ 

നിന്നെ കുറിച്ചോര്‍ത്ത 

നിമിഷങ്ങള്‍ ഒക്കെയും 

നഷ്ട സ്വപ്നങ്ങളായ്

എവിടെ പിരിഞ്ഞാലും

ഓമനേ നിന്നെ ഞാന്‍ 

ഓര്‍മയുടെ ഇരുളില്‍ കളയുകില്ല

പ്രണയം തളിരിട്ട സുന്ദര രാവുകള്‍ 

തന്നൊരു നിര്‍വൃതി നെഞ്ചിലേറ്റി

മറ്റൊരു ജന്മത്തില്‍ ഒന്നാകുവാനായ് 

നിന്നെയും ഓര്‍ത്ത് എന്നും 

ഞാന്‍ ഇരിക്കും

ചെഗുവേര

ചെഗുവേര വിപ്ലവത്തിന്റെ 

ആകാശത്ത് നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്ന 

അനശ്വരനായ വിപ്ലവ സൂര്യന്‍ 

അര്‍ജെന്റീനയില്‍ ജനിച്ചു 

ക്യുബയുടെ പ്രിയപ്പെട്ടവനായ് 

ബോളിവിയയില്‍ പിടഞ്ഞു വീണ 

വിപ്ലവത്തിന്റെ അനശ്വര നക്ഷത്രം 

യൌവനത്തിന്റെ ആരംഭത്തില്‍ 

ലോകത്തിന്റെ സത്യം തേടി 

ഒടുവില്‍ മാനവ മോചനത്തിനായ്‌ 

ഒരു സായുധ പോരാട്ടം 

പിന്നെ അധികാരങ്ങളുടെ ഇടനാഴികള്‍ 

പെട്ട് പോവാതെ അതിന്റെ ലഹരി നുരയാതെ 

പുതിയ പോരാട്ടങ്ങളിലേക്ക്‌ 

ഒടുവില്‍ അനശ്വര നക്ഷത്രമായ്‌ 

വിപ്ലവത്തിന്റെ ചരിത്രത്തില്‍  നീ 

ആരൊക്കെ എത്രയൊക്കെ പറഞ്ഞാലും 

നിന്റെ സൂര്യ തേജസ്സിന് മങ്ങലെല്‍ക്കില്ല 

പക്ഷെ കാലം നിന്നെ 

ഒരു വെറും ചിത്രമായ്‌ ചെരുപ്പുകളില്‍ 

അണിയുമ്പോള്‍ വസ്ത്രങ്ങളില്‍ 

നീ ഒരു ചിത്രമായ്‌ മാറുമ്പോള്‍ 

പ്രിയ സഖാവെ എന്റെ 

മനസ്സ് നീറുകയാണ് 

നീ തോറ്റുപോവുകയാണോ ??

കടല്‍ തീരത്തെ സന്ധ്യ

സാഗര തീരത്ത് മണല്‍  തിട്ടയില്‍

ദിവാകരനെ നോക്കി ഞാനിരിന്നു

കടലിലേക്കലിയുന്നതും നോക്കി ഞാനിരുന്നു

കമിതക്കാളുണ്ട് സുഹൃത്തുക്കളുണ്ട് പിന്നെ

കരയുന്നവരും ഉണ്ട്  കടപ്പുറത്ത്

ഭൂമിക്കു ചന്ദ്രനെ കാവലും നിര്‍ത്തി

സൂര്യന്‍ മറയുന്നതിനു സാക്ഷിയാവാന്‍

ഒരുപാട് പേരുണ്ട്  കടപ്പുറത്ത്

മിഴികളില്‍ അഴലിന്റെ നീര്‍മണി മുത്തുമായ്

ഭൂമിക്കു കൂട്ടായി ഞാനിരിക്കെ

നീട്ടിയ കൈയ്യുമായ് എന്റെ മുന്നിലൂടൊരു

തെരുവിന്റെ പുത്രന്‍ കടന്നുപോയി

കരയുവാന്‍ പോലും കഴിയാത്ത ബാല്യം

അന്നത്തെ അന്നം തിരക്കുവാനായ്‌

അല്‍പ ദൂരം അകലെ മധു നുകരുന്നൊരു 

വേദിയിലേക്ക് കടന്നു ചെന്നു

തെറി പറഞ്ഞോടിക്കുവാന്‍ നോക്കി അവര്‍

പിന്നെ കൈകള്‍ ഉയര്‍ത്തി നോക്കി

പാവം വിശപ്പാല്‍  കരയുന്നതല്ലാതെ

ഓടുവാന്‍ കഴിയാതെ നിന്ന നേരം

കൂട്ടത്തിലൊരു നഗര പുത്രന്‍ അവന്റെ

ഒഴിഞ്ഞ മധുപാത്രം ബാലന്റെ തലയിലുടച്ചു

ചോര ചീറ്റി താഴെ വീണ ബാലനെ നോക്കാതെ

അവര്‍ ഇരുട്ടിന്റെ മറവിലെക്കോടി മാഞ്ഞു

കണ്ടു നിന്ന എന്‍ കണ്ണുകള്‍ ആര്‍ദ്രമായ്‌

കടല്‍ തിരകള്‍ ബാലനെ മെല്ലെ

പുണര്‍ന്നു ഒരു അമ്മയെ പോലെ

കടല്‍ക്കാറ്റിന്റെ ഇരമ്പലുകളില്‍

അവന്റെ കരച്ചില്‍ മെല്ലെ അലിഞ്ഞു പോയ്‌

രാഷ്ട്രീയകാരന്‍

ഞാന്‍ ഒരു രാഷ്ട്രീയകാരന്‍ ആയിരുന്നു
ജീവനേക്കാള്‍ ആശയത്തെ സ്നേഹിച്ചയാല്‍
കൊടിയുടെ നിറം നോക്കി സത്യത്തിനെ
മാറ്റി എഴുതാന്‍ എനിക്ക് മടി ഇല്ലായിരുന്നു
എന്റെ ആശയത്തെ എതിര്‍ത്തവര്‍

എന്നും എനിക്ക് ശത്രുക്കള്‍ ആയിരുന്നു
ആശയത്തെ എതിര്‍ക്കുന്നവനെ
ആശയം കൊണ്ടുതന്നെ നേരിടുമായിരുന്നു
അല്ലെങ്കില്‍ ആയുധം കൊണ്ട്
എന്റെ കൈകളില്‍ ചോരപുരണ്ടിട്ടുണ്ട്
ഞാന്‍ എനിക്ക് വേണ്ടി കൊന്നിട്ടില്ല
എല്ലാം എന്റെ ആശയത്തിനു വേണ്ടി
ഒരു രാത്രി ഞാന്‍ എന്റെ സ്വപ്നത്തില്‍
ചോരമണക്കുന്ന താഴ്വരങ്ങളിലൂടെ
ആയുധങ്ങള്‍ ഇല്ലാതെ ഏകനായ് നടന്നു
എന്റെ കാതുകളില്‍ മരണത്തിന്റെ
നിശബ്ധത മാത്രം കണ്ണുകളില്‍
മോഹഭംഗങ്ങളുടെ കൂരിട്ടു മാത്രം
കാലുകള്‍ തളര്‍ന്നു ഞാന്‍ വീണു പോയപ്പോള്‍
ഒരമ്മയുടെ കരച്ചില്‍ കേട്ടു
മകനെ കാണാതെ കരയുന്ന
അമ്മയുടെ വിലാപം
ഒരു കുഞ്ഞിന്റെ തേങ്ങല്‍ കേട്ടു
അച്ഛനെ നഷ്ടപെട്ട കുഞ്ഞിന്റെ തേങ്ങല്‍
ഒരു പെണ്ണ് അവളുടെ താലിച്ചരട്
എനിക്ക് പൊട്ടിച്ചു തന്നു
ആ കണ്ണുകള്‍ കത്തുകയായിരുന്നു
ഞെട്ടി ഉണരന്നു പോയ ഞാന്‍
പിന്നെ ഉറങ്ങിയിട്ടെയില്ല
അപ്പോള്‍ പുറത്തു അടക്കി പിടിച്ചു
ആരോ സംസാരിക്കുന്നു
"ഇന്ന് വിടരുത് പിന്നെ അവനെ കിട്ടില്ല "

ഇതിന്റെ പേരാണ് സമത്വം

പണ്ട് ഭര്‍ത്താവു മരിച്ചാല്‍ ഭാര്യ
ഭര്‍ത്താവിന്റെ ചിതയില്‍ 
ചാടി ആത്മഹത്യാ ചെയ്യാറുണ്ടായിരുന്നു 
സതി, നമ്മള്‍ കണ്ണീരോടെ 
കണ്ടുന്നിന്ന ദുരാചാരം 
ഒടുവില്‍ നീണ്ട നാളത്തെ പ്രയത്നത്താല്‍ 
അത് നാം തുടച്ചു മാറ്റി 
എന്നാല്‍ ഇന്ന് 
ഭാര്യ കാമുകന്റെ കൂടെ 
ഒളിചോടിപോയാല്‍ ഭര്‍ത്താവിനെ 
സമൂഹം വാക്കുകള്‍ കൊണ്ട് കൊല്ലുന്നു
ഇതിനെ എന്ത് വിളിക്കണം ?
സതി നിര്‍ത്തലാക്കാന്‍ രാജാറാം മോഹന്‍ റോയ് പോലെ 
ഇത് നിര്‍ത്തലാക്കാന്‍ ആരുണ്ട്‌?