നിശാഗന്ധി പൂവിന്റെ നൊമ്പരം

മോഹത്തിൻ മഞ്ഞു പെയ്യും രാത്രി

പൂനിലാവിൽ മൂടി നില്ക്കും രാത്രി

കുടമുല്ല പൂമണം കാറ്റിൽ പരന്നപോൽ

നീയെന്റെ അരികത്തു നിന്നു

ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഞാനും നിന്നു

കൊഴിഞ്ഞു പോവും നിശാഗന്ധി പൂവിന്റെ

ആരും അറിയാത്തൊരു നൊമ്പരം ബാക്കി

ഇനി ഒരിക്കൽ കൂടി രാത്രിയുടെ തോഴിയായ്

മാറാൻ കഴിയില്ലെന്ന നൊമ്പരം ബാക്കി

തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ നീ നടന്നകന്നപ്പോൾ

നിശാഗന്ധിയായി പൂവായ് ഞാൻ

പൂവിനെ ചുംബിച്ചു മറയുന്ന കാറ്റ്

ഒരു വേള തിരിഞ്ഞു നോക്കിയെങ്കിൽ

പൂവിന്റെ നൊമ്പരം കാണാമായിരുന്നു

നടന്നകലും ഓമനേ ഒരുവേള

എവിടേക്ക് നോക്കു എൻ നൊമ്പരം നീ അറിയൂ