കവിതയുടെ താളം മയങ്ങുന്ന മണ്ണില്എന്റെ പ്രണയസങ്കല്‍പം ഉറങ്ങുന്ന മണ്ണില്‍
വളരെ നാളിന്റെ ഓര്‍മയും പേറി
ഞാന്‍ വ്രണിത ഹൃദയനായ് കാത്തിരിപ്പൂ
എന്റെ പ്രിയതമ നിന്നെയും ഓര്‍ത്തിരിപ്പൂ
എന്നും ഓര്‍ക്കുന്നു നിന്നെ ഞാന്‍
എന്റെ ഓര്‍മയെയും ധന്യമാക്കുന്നു നീ
തകര്‍ത്തു പെയ്തെന്റെ മനസിന്റെ ഭാരവും
എരിഞ്ഞ നോവും കഴുകി മാറ്റുന്നു നീ
നിന്‍ മണിനീര്‍ത്തുള്ളികള്‍ തൊട്ടും തലോടിയും
പിന്നെ ആകെ നനഞ്ഞും
തണുത്തു വിറച്ച്‌ നിന്നെ ശപിച്ചും
കടന്നു പോയതാണെന്റെ ബാല്യം
അന്നെന്റെ ആദ്യ പ്രണയത്തിന്‍ മധുരം
ഞാനും നീയും ചേര്‍ന്ന് പങ്കുവച്ചു
പിന്നെ എന്റെ മിഴിനീര്‍ തുള്ളിയും
ആരുമറിയാതെ നീയെടുത്തു
എന്റെ മനസിന്‌ കുളിരായ്
എന്‍ ഓര്‍മയ്ക്ക് നിറമായ്‌
തുള്ളി മധുരമായ് നീയണഞ്ഞു
നിന്റെ തരളമാം ഭാവവും മാഞ്ഞു പോയ്‌
നീ പൊഴിയുന്നു വിഷത്തിന്റെ ചൂരുമായ്
നീ വിതക്കുന്നു നാശത്തിന്റെ വിത്തുകള്‍
വയ്യെനിക്കിന്നു നിന്നെ കാണാന്‍
നിന്റെ പുതിയ ഭാവം കാണുവാന്‍
എന്റെ ഹൃദയത്തില്‍ നീയുണ്ട്
നിന്റെ മനോഹര ചിത്രങ്ങള്‍ ഉണ്ട്
പണ്ട് എന്നെയും എന്റെ പുസ്തകങ്ങളെയും
നനച്ച സായന്തനത്തിന്റെ കൂട്ടുകാരാ
ഓര്‍മകളില്‍ പോലും വിഷാദത്തിന്റെ
ബീജങ്ങള്‍ കലരുന്നോരീ രാവില്‍
മടങ്ങുന്നു ഞാന്‍ നിന്‍ ഓര്‍മകളിലേക്ക്
ഏകനായ് അനാഥനായ്‌
മരണം മണക്കുന്ന നരക തീരത്തേക്ക്
No comments:
Post a Comment