മാനസയമുനേ മനസ്സിൻ മടിയിൽ
മയങ്ങാതൊഴുകുന്നു നീ
കൽവിളക്കിലെ തിരിനാളം പോൽ
അണയാതെ എരിയുന്നു നീ
മനസ്സിൽ അണയാതെ എരിയുന്നു നീ
ദളങ്ങൾ ഇല്ലാത്ത പൂവായിരുന്നു ഞാൻ
അകലെ നീ പോയ നിമിഷങ്ങളിൽ
വിടരാൻ കൊതിച്ച മൊട്ടായിരുന്നു
നിന്നെ കാത്ത ദിവസങ്ങളിൽ
നിന്റെ വരവ് കാത്ത സന്ധ്യകളിൽ
അരുതേ എന്നൊരിക്കലും പറഞ്ഞില്ല നീ
നാം തമ്മിൽ പിരിയുന്ന നേരത്തിലും
നിഴലിനെ സ്നേഹിച്ച സഞ്ചാരി ഞാൻ
ഒറ്റയ്ക്ക് തുടരുന്നു യാത്ര
നീയില്ലാത്ത ജീവിത യാത്ര
No comments:
Post a Comment