തിരിനാളം

ജീവിതത്തിന്‍റെ ഇടനാഴികളില്‍ എവിടെയോ

ഞാന്‍ കണ്ട മെഴുകുതിരി ആയിരുന്നു പ്രണയം

തേടി അലഞ്ഞ നിമിഷങ്ങള്‍ ഒക്കെയും

എന്റെ മനസില്‍ എരിഞ്ഞു 

കൊണ്ടിരുന്ന തിരിനാളം

ഒടുവില്‍ ഒരു നാള്‍ എന്നെ വിഷാദത്തിന്റെ

ഗര്‍ത്തത്തിലേക്ക് തള്ളിയിട്ടു മഞ്ഞു പോയ

നിമിഷ സുഖം മാത്രമാണ് പ്രണയം

എന്റെ സ്വപ്‌നങ്ങൾ

എന്റെ സ്വപ്‌നങ്ങൾ
അപ്പൂപ്പൻ തടികളെ പോലെ ആയിരുന്നു
നിന്റെ പരിഭവ കാറ്റിൽ അവയെല്ലാം
എങ്ങോ പറന്നു പോയി ,ഒടുവിൽ
നീ നഷ്ടത്തിന്റെ മഴയായ് പൊഴിഞ്ഞപ്പോൾ
എന്റെ സ്വപ്‌നങ്ങൾ......

സ്വപ്‌നങ്ങൾ

ഒരിക്കൽ വിരിയും എന്ന് പറഞ്ഞു
നീ തന്ന സ്വപ്നത്തിന്റെ പൂമൊട്ടുകൾ 
എന്നെങ്കിലും വിരിയാൻ ഞാൻ
എന്റെ ഹൃദയത്തില സൂക്ഷിച്ചു
പക്ഷെ ഇപ്പോൾ
അവയെല്ലാം കരിഞ്ഞുണങ്ങി
എന്റെ ചിന്തകളിൽ
ദുർഗന്ധം മാത്രമാവുന്നു

ഒരു ചുവന്ന സ്വപ്നം

നിങ്ങൾ ശവ കുടീരങ്ങളിൽ ഉറങ്ങുക
മുദ്രാവാക്യത്തിന്റെ കമ്പനങ്ങളിൽ
ചൂഷകന്റെ കോട്ടകൾ പൊളിഞ്ഞു വീഴുമ്പോൾ,
വിശക്കുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ നിലവിളികൾ ഉയരാത്ത ,
ഒരു ഇന്ത്യ പുലരുക തന്നെ ചെയ്യും
കിഴക്കാൻ ചക്രവാളങ്ങളിൽ ചുവന്ന
സൂര്യൻ ഉദിക്കുന്ന ആ പുലരികളിൽ
നിങ്ങളെ ഞങ്ങൾ വിളിച്ചുണർത്തും
ത്രിവർണ്ണ പതാകകളും ഏന്തി
സാഹോദര്യത്തിന്റെ ഗീതവും പാടി
ഒരു പുതിയ തലമുറ നിങ്ങളുടെ
ശവകുടീരങ്ങളിൽ വരും
നിങ്ങൾ കണ്ട സ്വപ്നം
സാക്ഷത്കരിച്ചു എന്ന് പറയാൻ
നാളെയുടെ പുലരികൾ ചുവക്കാൻ
നിങ്ങൾ തന്ന രക്തം
പാഴായി പോയില്ലെന്നു പറയാൻ
അന്ന് ഈ ലോകം മുഴുവൻ ഉറക്കെ വിളിക്കും
"ഇങ്കുലാബ് സിന്ദാബാദ്‌ "

ഓർമകളുടെ രാത്രിമഴ

ഒരിക്കൽ നീയും ഞാനും പ്രണയിച്ചിരുന്നു
അന്ന് നീ നിലാവും
ഞാൻ നിശയും ആയിരുന്നു
പ്രണയ സ്വപ്നങ്ങളിൽ
നീ വസന്തവും
ഞാൻ കാറ്റും ആയിരുന്നു
തമ്മിൽ കാണുന്ന നേരങ്ങളിൽ
നീ തേൻ കിനിയുന്ന പൂവും
ഞാൻ കാർവണ്ടും ആയിരുന്നു

എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളിൽ
ഞാൻ സൂര്യ രശ്മിയും
നീ പുലർ മഞ്ഞു തുള്ളിയും ആയിരുന്നു

ഒടുവിലെന്നോ നീ വെളുത്ത പകലും
ഞാൻ ഇരുണ്ട രാത്രിയും ആയി
പ്രാണനിൽ ഒഴുകിയ
നീയെന്ന കനിവിന്റെ നദി
ഒഴുകി ഇല്ലാതായിരിക്കുന്നു
ഇന്നും നീ പെയ്തോഴിയാരുണ്ട്
നിർനിദ്രമായ എന്റെ രാവുകളിൽ
ഓർമകളുടെ രാത്രി മഴയായ്

മരണത്തിൻ വാതിലിൽ

നിനക്കായ്‌ മാത്രം കാത്തിരിക്കാം സഖീ

അരികത്തു നീ വരും നേരം വരെ

നിന്നെ മാത്രം ഞാൻ ഓർത്തിരിക്കും പ്രിയാ

മരണത്തിൻ കാലൊച്ച കേൾക്കും വരെ

വെറുതെ വെറുതെ എന്തിനു നീ

എൻ രാവുകളെ നിർനിദ്രമാക്കി

വെറുതെ വെറുതെ എന്തിനു നീ

കരളിൽ നോവിന്റെ കനൽ നിറച്ചു

മരണമേ നീ നിന്റെ വാതിൽ തുറക്കൂ

ശാന്തമായ് ഉറങ്ങട്ടെ ഞാൻ

ഉമിതീയിൽ ഉരുകും ഓർമകളിൽ

നിന്നും ഓടി ഒളിക്കട്ടെ ഞാൻ 

തീജ്വാലകൾ എന്നെ പൊതിയും നേരത്തും

ശാന്തനായ് ഉറങ്ങട്ടെ ഞാൻ

നിശാഗന്ധി പൂവിന്റെ നൊമ്പരം

മോഹത്തിൻ മഞ്ഞു പെയ്യും രാത്രി

പൂനിലാവിൽ മൂടി നില്ക്കും രാത്രി

കുടമുല്ല പൂമണം കാറ്റിൽ പരന്നപോൽ

നീയെന്റെ അരികത്തു നിന്നു

ഒന്നും മിണ്ടാതെ ഞാനും നിന്നു

കൊഴിഞ്ഞു പോവും നിശാഗന്ധി പൂവിന്റെ

ആരും അറിയാത്തൊരു നൊമ്പരം ബാക്കി

ഇനി ഒരിക്കൽ കൂടി രാത്രിയുടെ തോഴിയായ്

മാറാൻ കഴിയില്ലെന്ന നൊമ്പരം ബാക്കി

തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ നീ നടന്നകന്നപ്പോൾ

നിശാഗന്ധിയായി പൂവായ് ഞാൻ

പൂവിനെ ചുംബിച്ചു മറയുന്ന കാറ്റ്

ഒരു വേള തിരിഞ്ഞു നോക്കിയെങ്കിൽ

പൂവിന്റെ നൊമ്പരം കാണാമായിരുന്നു

നടന്നകലും ഓമനേ ഒരുവേള

എവിടേക്ക് നോക്കു എൻ നൊമ്പരം നീ അറിയൂ

ഒരു നഷ്ട സ്വപ്നം

പറയൂ നീ എന്നെ ഇഷ്ടമല്ലെന്നെങ്കിലും

ഈ കാത്തിരിപ്പിവിടെ തീർക്കട്ടെ ഞാൻ

അറിയാം എനിക്ക് നിൻ മനസിലെന്താണെന്നു

വെറുതെ വെറുതെ ഉരുകേണ്ട നീ

ഇരുട്ടു നിറഞ്ഞ വഴികളിൽ എവിടെയോ

ഞാൻ കണ്ട സാന്ത്വന വിളക്കാണ് നീ

വീണ്ടും എന്നെ ഇരുട്ടിനു കൊടുത്തിട്ട്

ദൂരേക്ക് മായുവാൻ ശ്രമിക്കുന്നു നീ

ഒന്നും ഒന്നും പറയില്ല ഞാൻ

നിൻ ഇഷ്ടം അതാണെങ്കിൽ പിന്നെ

നിനക്ക് സന്തോഷം കിട്ടുമെങ്കിൽ

ഈ ഇരുട്ടിനെയും എനിക്ക് ഇഷ്ടമാവും