മറവിയായ് മാറാതെ

ഓർമ്മകൾ എരിയുന്ന കനലായ്,കവിതയായ്
കരിപുരളുമീ എന്റെ ജീവിതപാതയിൽ
ചിറകറ്റു വീണോരെൻ പ്രണയത്തിൻ പറവകൾ
നീല വാനം നോക്കി മോഹിച്ചിരിക്കുന്നു


അന്ന് നാം പ്രണയിച്ച സായം സന്ധ്യകളിൽ
നിലാവ് പെയ്യുന്ന ഡിസംബർ രാത്രികളിൽ
അറിയുന്നുവോ നീ അകലെ ആണെങ്കിലും
പ്രണയം ഒരു നിമിഷത്തിന്റെ സുഗമായിരുന്നെങ്കിൽ
ഈ വിരഹം ഒരു ജീവിതത്തിന്റെ വേദനയാണെന്ന്

എന്നെ മറവിയായ് ദൂരത്തു നിർത്തുവാൻ
നീ പറഞ്ഞത് ഒരുപാടു വാക്കുകൾ
നിന്നെ ഓർമ്മിക്കാൻ നീ എനിക്ക് തന്ന
ഒരു വാക്ക് പിന്നെയും ബാക്കിയുണ്ട്
"ഒന്നാവുവാൻ നമുക്കായില്ല എങ്കിൽ
ഈ ജീവിതം നമുക്കൊനായ് മറന്നിടാം
അകലെ ആകാശ ഗംഗയിൽ രണ്ടു
പ്രണയ നക്ഷത്രങ്ങളായ് പുനർജനിക്കം"
ഒടുവിലിന്നിവിടെ ഈ മറവിയുടെ തീരത്ത്
പുനർജനി തേടുന്നത് ഞാൻ മാത്രം